Stoimy przy ognisku, ja i lider projektu. Przypominam, że kończą się nam zapasy jedzenia i że pracuję nad tym, żebyśmy mieli co jeść przez najbliższe dni. W odpowiedzi słyszę: „Zorganizowałem nam samochód, jutro o 8 jedziesz do Kazangula”. Fala nieprzyjemnych doznań przepłynęła przez całe moje ciało, niczym strzepnięte prześcieradło przed położeniem na łóżko. Jestem uważny, więc nie reaguję...

Czytałem kurs praktyki współczucia Thoma Bonda, gdy usłyszałem głos lidera projektu: “Gus! What is happening with Starlink?” Zanim zdążyłem pomyśleć, stałem już przed nim, odpowiadając na pytanie. Ta natychmiastowa reakcja mogłaby umknąć mojej uwadze – ot, zwykła konwersacja, bez szczególnych znamion. Jednak zwróciłem na nią uwagę ze względu na temat, który pochłania znaczną część...

Rozmawiasz z ludźmi, wygłupiasz się wśród śmiechu i zabawy, gdy nagle zrywasz się ze swojego łóżka w ogromnym szoku. Zadajesz sobie pytanie: czy to był sen? Nie. Byłem na tej imprezie naprawdę, ale co się wydarzyło od ostatniego zarejestrowanego świadomie momentu? Co robiłem? Czy zrobiłem coś głupiego, czego będę żałował? To zjawisko nazywane “urwanym filmem”, którego doświadczałem w...